Πολλές φορές, στα σεμινάρια μου, όπου τονίζω πολύ την θετική σημασία της αποτυχίας, πολλοί με ρωτούν: Μα υπάρχει θετική αποτυχία; Κι όμως, υπάρχει! Παραδέχομαι, πως είναι σχήμα οξύμωρο αλλά υπάρχει!
Καταρχήν, να πάρουμε ως κοινά αποδεκτή αλήθεια, πως και οι επιτυχίες και οι αποτυχίες είναι μέρος της ζωής όλων μας, και κατ’ επέκταση και της δουλειάς μας. Επίσης, θα πρέπει να παραδεχτούμε στον εαυτό μας πως και τα δύο είναι αποτέλεσμα δικών μας ενεργειών (είτε που κάναμε, είτε που παραλείψαμε), άρα ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ.
Το θέμα τώρα είναι αν τις διαχειριζόμαστε όπως τους αξίζει και αν τις δίνουμε την σωστή «δόση» σημασίας. Είναι πολύ σημαντικό και το να διαχειρίζεσαι τις αποτυχίες σου με τρόπο εποικοδομητικό, αλλά και το να χαίρεσαι, και το τονίζω αυτό, για τις επιτυχίες σου.
Ξέρεις, ο περισσότερος κόσμος, για να μην σου πω σχεδόν όλοι, δεν δίνουν την πρέπουσα σημασία στην επιτυχία, και αυτό δημιουργεί σημαντικά θέματα και στην ψυχολογία τους, και κατ’ επέκταση στη ζωή τους.
Μήπως είσαι ένας απ’ αυτούς; Και μην φανταστείς ότι εγώ σου κουνάω το δάχτυλο και τα κάνω όλα τέλεια. Υπάρχουν φορές που παρασύρομαι από τις πολλές υποχρεώσεις, την κούραση, όλο αυτό που περνάμε όλοι μας τέλος πάντων και δεν κάνω αυτά που θα σου περιγράψω παρακάτω. Το αναπληρώνω όμως αμέσως μόλις συνειδητοποιήσω την παράλειψη.
Η χαρά δεν είναι ένα συναίσθημα το οποίο απλά έρχεται αυθόρμητα και εγκαθίσταται στη ζωή μας όταν μας συμβεί κάτι καλό και γίνεται μόνιμος συνοδοιπόρος μας. Καταρχήν, δεν υπάρχει μόνιμη χαρά, όπως και τίποτα άλλο βασικά. Άλλωστε κανένας δεν είναι μονίμως χαρούμενος. Άσε που θα ήταν και βαρετό για να λέμε την αλήθεια.
Αντίθετα, η θλίψη, μπορεί να εγκατασταθεί πιο εύκολα στην καθημερινότητά μας. Γεγονός, πολύ προβληματικό. Το σωστό είναι η εναλλαγή.
Όταν λοιπόν επιτυγχάνουμε κάτι, θα πρέπει την χαρά να την βιώσουμε. Τέσσερεις τρόποι που μας βοηθούν να τα καταφέρουμε είναι:
- Να κάνουμε ένα διάλειμμα από την ρουτίνα μας για να νοιώσουμε τη χαρά. Να της δώσουμε μια υπόσταση.
- Να το δούμε σαν μία ευκαιρία για γιορτή: πχ μια έξοδο με φίλους.
- Να το μοιραστούμε με τον περίγυρό μας και να δούμε την χαρά μας να καθρεφτίζεται στα μάτια τους. Σημείωση: αν αυτό δεν συμβαίνει, πρέπει να επανεξετάσουμε αν πρέπει να είναι οι συγκεκριμένοι στη ζωή μας.
- Να αναλογιστούμε πως τα καταφέραμε. Τη διαδρομή. Ώστε να μπορέσουμε να την επαναλάβουμε στο μέλλον.
Στην περίπτωση τώρα της αποτυχίας, συνήθως αυθόρμητα κάνουμε τις παραπάνω κινήσεις, ενώ πρέπει να κάνουμε σχεδόν τις αντίθετες. Πρέπει:
- Να δώσουμε την προσοχή που χρειάζεται αλλά μέχρι εκεί. Μια αποτυχία δεν μας κάνει αποτυχημένους/ες.
- Να το μοιραστούμε με ανθρώπους του περιβάλλοντός μας, αλλά για τους σωστούς λόγους: για να μας δώσουν μια συμβουλή, να μας συμπαρασταθούν, για να φύγει ένα βάρος από μέσα μας…
- Η έξοδος με φίλους παραμένει μια καλή ιδέα.
- Να αγκαλιάσουμε την αποτυχία μας, γιατί αυτή είναι (μαζί με άλλες πολλές συνήθως) που θα μας οδηγήσει στην επιτυχία.
- Να αναλύσουμε τους λόγους που μας οδήγησαν εκεί για να αλλάξουμε μονοπάτι.
Ελπίζω, να συνειδητοποιείτε πως βγαίνουν πολύ σημαντικά συμπεράσματα από τις αποτυχίες και αξίζει να τις αγκαλιάζουμε γιατί αυτές είναι που θα μας οδηγήσουν στις επιτυχίες.
Ελπίζω επίσης, τα tips που σας έδωσα να σας φανούν χρήσιμα τόσο στην προσωπική, όσο και στην επαγγελματική σας ζωή.
